ΓΙΑ ΝΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΘΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΤΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΠΟΤΕ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΜΕΣΩΣ, ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΚΙ ΟΛΑΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙ ΠΟΣΟ ΟΙΚΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙ ΠΟΣΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΜΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.

Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΠΩΘΕΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ Ε.ΣΥ. ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΤΕΘΗΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ ΑΠΟ ΤΟ 2015 ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΑΜΕΣΩΣ.
ΑΞΙΕΣ

1. ΛΟΓΙΚΗ είναι το μέσον το οποίο οδηγεί στην νόηση η οποία αποδέχεται το ορθόν και τo υπαρκτόν αποκλειστικά μόνο μέσω της αποδεικτικής διεργασίας.
2. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η οποία θέτει τον άνθρωπο σε απεριόριστη και διαρκή Δυνατότητα δυναμικής, και πρωτίστως βουληματικής πορείας προς την αναζήτηση και εφαρμογή από μέρους του αρχών με την μεγαλύτερη κατά το δυνατόν νομοτελειακή προσέγγιση.
3. ΑΡΕΤΗ είναι γνωσιακή υπεροχή η οποία αποτυπώνεται σε όλες τις εκδηλώσεις και αποφάσεις, χωρίς το ίδιον όφελος ή η έπαρση να είναι το κίνητρο.
4. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ως μέσον για την απόδοση διανεμητικά, διορθωτικά ή και με αμοιβαιότητα του δικαίου.
5. ΙΣΟΤΗΣ είναι η επακριβώς παροχή ίσων ευκαιριών προς όλους τους πολίτες χωρίς καμία διάκριση, η αξιοποίηση των ευκαιριών όμως εξαρτάται απο τόν καθένα πολίτη ξεχωριστά.
6. ΑΦΘΟΝΙΑ είναι η επάρκεια παροχής υλικών και πνευματικών αγαθών καθώς και ευκαιριών προς όλους τους πολίτες ως απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφυγή φθόνου.
7. ΑΛΗΘΕΙΑ είναι η έξοδος από την οντολογική λήθη και η ταύτιση της νοητικής λειτουργίας με το υπαρκτό.
8. ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ είναι οτιδήποτε διαπερνώντας μέσα από τις αισθήσεις μας καλύπτει την ευαισθησία που έχουμε έμφυτη μέσα μας.
9. ΑΡΜΟΝΙΑ η σύγκλιση, η αρμογή, η σύνδεση διαφορετικών, ή αντιθέτων σε ένα σύνολο με ευρυθμία, ορθή αναλογία και τέλεια συναρμογή.
10. ΑΝΔΡΕΙΑ «Ανδρεία εστί έξις ψυχής ακίνητος υπό φόβου, επιστήμη των κατά πόλεμον πραγμάτων, θάρσος πολεμικόν, εγκράτεια ψυχής προς τα φοβερά και δεινά, τόλμη υπηρετική φρονήσεως, ευθαρσία επί θανάτου προσδοκίας, έξις διαφυλακτική λογισμών ορθών εν κινδύνοις».
11. ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ η πορεία και ο τελικός προορισμός της πορείας του ανθρώπου όταν ταυτίζονται με τον λόγο( σκοπό ) της ύπαρξης του.
12. ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ Η αυτογνωσία μας για το ποιοι είμαστε από που προερχόμαστε σε ποιό σχέδιο εντασσόμαστε και ποιο προορισμό έχουμε.


Αυτές οι ΑΞΙΕΣ δημιουργούν τις ΑΡΧΕΣ ως σημεία αναφοράς κοινωνικού συστήματος τα οποία δημιουργούν συγκεκριμένο λειτουργικό πλαίσιο.

ΑΡΧΕΣ

1. ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ:
Ως την τέχνη να φθάνεις στην αλήθεια και καταλήγει σε σωστά συμπεράσματα.
2. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ:
Σε μια ελεύθερη κοινωνία, διασφαλίζεται η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία, οι πολίτες αγωνίζονται ανεμπόδιστα για την ανανέωση νόμων και θεσμών.
3. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ:
Η άσκηση πολιτικής ή πολιτειακής δράσης είναι υποχρέωση όλων των πολιτών. Η συμμετοχή στο εκλέγειν – εκλέγεσθαι, στο συνέρχεσθαι, συμμετοχής στα κοινά και στην άσκηση ελέγχου εξουσίας.
4. ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ:
Είναι η εκδήλωση της ελεύθερης βούλησης των ατόμων της πολιτείας μέσα όμως στα πλαίσια της κοινωνικής ελευθερίας η οποία προηγείται σε κάθε περίπτωση.
5. ΙΣΟΝΟΜΙΑ:
Είναι αφενός η ισότης των πολιτών έναντι του Νόμου και η εφαρμογή του Νόμου αδιακρίτως από όλους τους πολίτες και αφετέρου η λειτουργία χωρίς την ελάχιστη αλληλεξάρτηση Νομοθέτη και εκτελεστικής Εξουσίας.
6. ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ:
Είναι οι μηχανισμοί οι οποίοι εγγυούνται την αντιμετώπιση των Πολιτών με ισότητα εκ μέρους της Πολιτείας καθώς και η πραγματική αμοιβαιότητα σχέσεων Πολιτών και Πολιτείας.
7. ΙΣΟΚΡΑΤΙΑ:
Είναι το βάρος των αποφάσεων της Πολιτείας να ισοκατανέμεται σε όλους τους Πολίτες χωρίς διακρίσεις, εξαιρέσεις κλπ.
8. ΙΣΗΓΟΡΙΑ: Οι ίδιοι να έχουν ίσο δικαίωμα αγόρευσης.
9. ΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ:
Αποσκοπώντας στην απόδοση της να εντάσσεται η κατανομή όχι μόνο των αξιωμάτων, αλλά γενικώς η αξιακή ισότητα, με την οποία η πολιτεία εξοπλίζει τα πρόσωπα κατά τις δικαιϊκές τους σχέσεις.
10. ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ:
Έχει σκοπό τη διατήρηση της πολιτείας εντός του συστήματος αξιών και αρχών. Η αδικοπραξία κατά μέλους του σώματος της πολιτείας λογίζεται ως αδικοπραξία κατά της πολιτείας, έτσι η πολιτεία είναι υπεύθυνη να σταματήσει την αδικία αν βρίσκεται σε εξέλιξη και σε κάθε περίπτωση να την εξαλείψει ανάλογα με το αδίκημα με διόρθωση ή με τιμωρία. Να διανέμεται «μή προς τον λόγον αλλά προς την διάνοιαν του νομοθέτου σκοπείν». Και προς τις δύο λοιπόν κατευθύνσεις, τόσο η διανεμητική όσο και η διορθωτική δικαιοσύνη εκφράζουν την αρχή της αναλογικότητας ως θεμέλιο της ιδανικής και ολοκληρωμένης απόδοσης του δικαίου.
11. ΦΡΟΝΗΣΗ: Είναι η αιτία του «πράττειν ορθώς».
Τρόπος σκέψης και αντίστοιχη πρακτική που χαρακτηρίζεται από λογική, σύνεση, ωριμότητα. Η φρόνηση είναι «η δημιουργική δύναμη της ανθρώπινης ευζωίας», η οποία υπερβαίνει τη γνώση, μπορεί να διακρίνει το ορθό από το εσφαλμένο και επιτρέπει στον άνθρωπο να σταθμίσει το «δέον γενέσθαι». Είναι εκείνη που παράγει το φρόνημα, το οποίο ζωογονεί και οργανώνει την πράξη, καθώς εμπεριέχει το πλαίσιο της σκέψης, της γνώσης και βούλησης, που είναι οι αρχές πάνω στις οποίες εδράζεται η πράξη…
12. ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ:
Η έννοια της σωφροσύνης είναι νοητική λειτουργία και ορίζεται ως έλεγχος των συναισθημάτων «το κρατείν ηδονών και επιθυμιών», με το να είσαι μέσω της Λογικής Κύριος του εαυτού σου. Σωφρονέω σημαίνει συγκροτούμαι, συνέρχομαι, γίνομαι κύριος εμ΄αυτου.
13. ΑΙΔΩΣ:
Εκφράζει την ιδιότητα του ανθρώπου να αποφεύγει κάθε πράξη του που αντιβαίνει στον καθιερωμένο εθιμικό κώδικα του κοινωνικού του περιβάλλοντος με κίνητρο τον σεβασμό και την σεμνότητα.
Η αιδώς κατοχυρώνει την αξιοπρέπεια του ατόμου, γιατί το εμποδίζει να παραδοθεί στο χάος των παρορμήσεων του και το υποχρεώνει να συμμορφωθεί με ότι το διαφοροποιεί από τα άλλα έμβια όντα: το λόγο. Παράλληλα περιστέλλει τις εγωιστικές τάσεις του την ιδιοτέλεια, την επιθετικότητα, την απληστία και τονώνει σε αυτό τις δυνάμεις εκείνες που συντελούν στην εμπέδωση της κοινωνικής αρμονίας.
14. ΣΕΒΑΣΜΟΣ:
Ο κόσμος που μας περιβάλλει διέπεται από σεβασμό ο οποίος εντάσσεται στους κανόνες και στις αρχές της νομοτέλειας οι οποίες περιλαμβάνουν και τον άνθρωπο ως τμήμα του συμπαντικού συνόλου.
Ο σεβασμός εκδηλώνεται συμπαντικά στις σχέσεις ανάμεσα των νοημόνων όντων με πλήρη αμοιβαιότητα, μέσα σε αυτήν την αμοιβαιότητα του σεβασμού βρίσκεται ο άνθρωπος μεταξύ των δημιουργών του ως ομοίωμα τους, του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντός του και ως συμπαντικό όν με τον εαυτόν του. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τον θείο δημιουργό του και αμοιβαία ο δημιουργός σέβεται το δημιούργημά του. Ο θεός που προβάλλουν τα Ιερατεία και τα δόγματα δεν έχει κανένα σεβασμό για τον άνθρωπο και γενικότερα για την ανθρώπινη φύση επειδή τον θέλει σε ζωώδη κατάσταση που σημαίνει ότι αυτός ο θεός δεν είναι ο Δημιουργός του. Ο σεβασμός δεν απαιτείται ούτε ζητείται αλλά αποκτάται και διατηρείται με συνεχή προσπάθεια.
15. ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ:
«Σύμφωνα με την αξία του πρέπει να πράττει και να τιμάται ο κάθε άνθρωπος». ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ:
Ο όρος αξιοκρατία δηλώνει την αρχή σύμφωνα με την οποία η ανάληψη αξιωμάτων και θέσεων δημοσίων ή μη, η αναγνώριση και η επιβράβευση προσπαθειών γίνονται με βάση την προσωπική αξία του καθενός, χωρίς να παρεμποδίζονται απ’ την οικονομική του, ή την κοινωνική του θέση. Συνιστά κίνητρο για ενεργοποίηση των δυνάμεων, μεγαλύτερη προσπάθεια, ανάληψη πρωτοβουλιών και αύξηση της αποδοτικότητας του ατόμου. Εγείρει την αγωνιστικότητά του, με την οποία αντιμάχεται κάθε εμπόδιο για την πραγμάτωση των στόχων του.
ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ:
Αναπτύσσεται η ευγενής άμιλλα μεταξύ των μελών της κοινωνίας και καλλιεργείται η κοινωνική συνείδηση, η κοινωνική ισορροπία, η δικαιοσύνη, η συνεργασία και η αλληλεγγύη.
Οι πολίτες αξιολογούνται με δίκαια και αντικειμενικά κριτήρια, ικανοποιείται το δημόσιο περί δικαίου αίσθημα και αναπτύσσεται εμπιστοσύνη στους κοινωνικούς θεσμούς και πολιτειακούς νόμους.
16. ΦΙΛΟΤΗΣ:
Η Φιλότητα ως κάθε είδους φυσική ελκτική δύναμη, κάθε είδους δύναμη κοινωνικής συμφιλίωσης και ενότητας ή κάθε είδους δύναμη ανοσίας και ομοιόστασης ενός οργανισμού.,
Ως κοινωνική ελκτική δύναμη υποβάλλει την εικόνα του αδιαίρετου σώματος μιας πόλης, της συλλογικής ψυχής της, στην οποία επικρατεί η ομόνοια και η ενότητα όλων των πολιτών. Σε αυτή την πόλη και σε αυτή την κοινωνία επικρατεί, η απόλυτη συν-χώρηση ακόμα και των αδιαχώριστων, κοινωνικά ατόμων. Τέλος, πνευματικά, Η Φιλότητα είναι η ενωτική δύναμη με αποτέλεσμα την ηρεμία και την γαλήνη της συνειδητότητας, η οποία έχει γίνει ένα με τον εαυτό της.
17. ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ:
Η έννοια αναδεικνύει πρωτίστως το κίνητρο για τιμητική διάκριση, υπεροχή, δόξα.
Είναι η έντονη αίσθηση της τιμής και της αξιοπρέπειας .., εννοείται η φιλοτιμία, η οποία δεν εξαντλείται στο ατομικό συμφέρον αλλά διοχετεύεται στην κοινωνική προσφορά, ενσωματώνει δηλαδή την ατομική φιλοδοξία στις κοινωνικές αξίες, ώστε αυτή να λειτουργεί προς όφελός της κοινωνίας. Η φιλοτιμία εκτιμάται και αποδίδεται στο άτομο από όλο το σώμα της κοινωνίας και όχι από κάποια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, σύλλογο, τάγμα ή στοά.
18. ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ:
Είναι οι εντυπώσεις επί των αισθήσεων από πράξεις, συμπεριφορές, ενέργειες, παρουσιάσεις, σκέψεις οι οποίες προβάλλουν μεγαλειωδώς το πρέπον, το αρμόζον, το ωραίο, το ενάρετο, το δίκαιο.
Όσο η συνειδητότητα του ανθρώπου βρίσκεται εναρμονισμένη με τον σκοπό ύπαρξης του τόσο η μεγαλοπρέπεια εκπέμπεται σε κάθε εκδήλωση του. Η μεγαλοπρέπεια απομακρύνει τον άνθρωπο από την μικροπρέπεια την μεμψιμοιρία. Είναι χαραγή στο ελληνικό γένος η μεγαλοπρέπεια. Η κληρονομιά του γένους μας στον πλανήτη γαία χαρακτηρίζεται πρωτίστως από μεγαλοπρέπεια.